Het lactose gehalte van kaas kan sterk verschillend zijn naargelang het type kaas, de vorm (vb. geitenkaas in sneetjes, in buchevorm of smeerbaar) en het merk.
Harde, gerijpte kaas is meestal lactose arm. Door het rijpingsproces is de lactose er immers uit gerijpt. Zachte, smeerbare kaassoorten bevatten meestal wel lactose.
Voor de tussensoorten (vb. mozzarella, geitenkaas in buchevorm, …) kan het lactose gehalte (en dus FODMAP gehalte) sterk verschillend zijn van soort tot soort en van merk tot merk.
Om te weten of de kaas al dan niet FODMAP arm is kan je als volgt tewerk gaan:
- Staat er op de verpakking ‘Lactose vrij’: dan mag je ervan uit gaan dat de kaas effectief lactose vrij is. Check dan wel nog eens de ingrediëntenlijst zodat je zeker bent dat er ook geen andere FODMAP rijke ingrediënten werden toegevoegd zoals knoflook, honing, ….
- Staat dit niet op de verpakking, kijk dan naar het koolhydraatgehalte. Is dit < 1 g koolhydraten voor 100 gram, dan is deze kaassoort bij een normale portiegrootte (20 – 40 g) ook FODMAP arm.
Zeker voor de harde kaassoorten hoef je dus niet noodzakelijk een merk te kiezen waarbij er specifiek vermeld staat dat deze lactosevrij is. De meeste soorten bevatten immers sowieso een laag lactose gehalte.
Hoe komt dit eigenlijk?
Kaas is immers gemaakt van zuursel (melkzuurbacteriën) en stremsel. Het zuursel snoept van de lactose (melksuiker). Het stremsel zorgt ervoor dat de vaste stoffen in de melk samenklonteren. Zo ontstaat de wrongel, de voorloper van de kaas. Hoe langer de kaas dus heeft gerijpt, hoe minder lactose de kaas bevat. In de meeste oude kaassoorten is dan ook geen spoor van lactose meer te bespeuren.
